Prasa regionalna była i jest ważnym źródłem historycznym. Mieszkańcy Radomia jako prowincjonalni odbiorcy zawsze bardzo chętnie abonowali gazety i czasopisma. Dowiadywali się stamtąd o aktualnych wydarzeniach gospodarczych, społeczno-politycznych, czy kulturalno-oświatowych. Perełką wśród księgozbioru Biblioteki Muzeum jest Gazeta Radomska, regionalny unikat, który do dnia dzisiejszego cieszy się ogromną popularnością regionalistów, historykówi potencjalnych czytelników. Biblioteka posiada skompletowaną Gazetę Radomską, kilkanaście jej roczników zostało sprowadzone z Petersburga , posiadamy je w formie mikrofilmów.
Gazeta Radomska jest pierwszym radomskim czasopismem nieurzędowym, ukazującym się w latach 1884-1917. Drukowana była u Jana Kantego Trzebińskiego. Założycielem i właścicielem był radomski kolekcjoner Teofil Rewoliński, zasłużony działacz społeczny i kulturalny, doktor medycyny z Radomia oraz kolekcjoner-numizmatyk. Po przejściu na emeryturę w 1883 r. założył i wydawał własnym kosztem Gazetę Radomską. W sierpniu 1884 r. Rewoliński wydrukował prospekt zapowiadający ukazanie się Gazety Radomskiej. Pierwszy jej numer opuścił Drukarnię Trzebińskich we września 1884 r.
O czym lub o kim pisała Gazeta Radomska ?
Gazeta Radomska uchylała rąbka tajemnicy z kręgu kultury i sztuki , a oto kilka ciekawostek z życia malarza-regionalisty Józefa Brandta .
Gazeta Radomska 1884, nr 2
Źródłem informacji dla Gazety były korespondencje mieszkańców Radomia z podróży po guberni, wyjazdy na studia zagraniczne, wiadomości napływały też od pracowników poczty i konduktorów linii kolejowych. Do Gazety artykuły pisali też : nauczyciele: St. Pałka, lekarze i księża: Jan Wiśniewski, adwokaci :Władysław Silnicki , Wiktor Brześciański, literaci : Karol Hoffman, Michał Bałucki, Stanisław Przyborowski, Kazimierz Tetmajer. Można ją było kupić w sklepach, księgarniach, składach papieru. Przez ponad 30 lat sprzedawali ją gazeciarze uliczni. W Warszawie sprzedaż prowadziły cukiernie, restauracje i księgarnie.
Gazeta Radomska 1885 , nr 18
Na łamach XIX –wiecznej prasy znajdziemy poważne, codzienne problemy radomian, które dziś traktujemy raczej z przymrużeniem oka. Styl podawania informacji w XIX-wiecznej prasie diametralnie różni się od tego współczesnego w prasie dzisiejszej. Widać to zwłaszcza w artykułach dotyczących spraw kryminalnych, w których podawane były wszelkie personalia, zarówno sprawców, jak i ofiar, łącznie z ich adresami.
Katarzyna Pacyna-Fituch
