Restauracja XIX wiecznej zabudowy skrzydła południowego Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu

• Beneficjent: Muzeum im. Jacka Malczewskiego  
• Województwo: mazowieckie 
• Powiat: Radom
• Gmina: Radom
•  Fundusz: EFRR
• Program operacyjny: ZPOR
• Numer i nazwa działania:  3.3 Zdegradowane obszary miejskie,  poprzemysłowe i powojskowe
• Poddziałanie: 3.3.1 Rewitalizacja obszarów miejskich
• Całkowita wartość projektu:  3 833 454,58
• Wartość wkładu Unii Europejskiej: 1868095,14
• Okres realizacji projektu:  15.11.2005r – 30.06.2008r.

Przedmiotem projektu jest restauracja XIX –wiecznej zabudowy skrzydła południowego dawnego kolegium pijarów w Radomiu o pow. 555,2m2  i uruchomienie w nim Muzeum Przyrodniczego – oddziału Muzeum im. Jacka Malczewskiego – placówki o charakterze badawczo-edukacyjnym.

Stan techniczny budynku  skrzydła południowego Zespołu Popijarskiego  przed realizacją projektu był katastrofalny i stanowił zagrożenie. Wilgoć oraz brak dostatecznego zabezpieczenia spowodowały korozję północnej ściany budynku, zniszczenie i odpadniecie obróbek blacharskich, okapu i gzymsu, a także rynien i rur spustowych, których zadaniem była ochrona przed wodą opadową. Mur obronny z końca XIV był zagrzybiony, osłabiony i pełen ubytków. Przeprowadzono niezbędne prace konserwatorskie i renowacyjne.

Restauracji poddany został także średniowieczny mur obronny oraz baszta o pow. 138,9m2  . Przebudowano także infrastrukturę dziedzińca pow. 420m2. Łącznie odrestaurowano obiekty dziedzictwa kulturowego o pow. 1114m2. Zrealizowane zostały dwa cele: 1. to rewitalizacja zabytkowego zespołu obiektów mieszczących się na Rynku Miasta Kazimierzowskiego w Radomiu, któremu w przypadku niezrealizowania działań objętych projektem groziła techniczna i moralna śmierć; 2. Adaptacja budynku na Muzeum Przyrodnicze, uruchomienie „szlaku zwiedzania” i utworzenie Internetowej Krajowej Bazy Danych Muzealiów Przyrodniczych. W ramach projektu wykonano roboty budowlane, zmodernizowano drogi dojazdowe i dziedziniec oraz tereny zielone przyległe do budynku skrzydła południowego; dokonano zakupów wyposażenia nierozerwalnie związanego z funkcjonowaniem inwestycji; wykonano dioramy i dermoplasty, system sekwencyjnego oświetlenia; wyposażono gabinet XIX wiecznego przyrodnika, salę wykładową; zakupione zostało wyposażenie do prezentacji multimedialnej, kioski multimedialne, zestawy komputerowe oraz sprzęt przenośny umożliwiający okresowe obserwacje fauny i flory; zbudowano Krajową Bazę Muzealiów Przyrodniczych. Realizacja projektu poszerzyła ofertę kulturową Radomia o 6 nowych ofert programowych, spowodowała wzrost atrakcyjności wszystkich ekspozycji muzealnych, ułatwiła dostęp  do nowej atrakcyjnej oferty. Pozwoliła udostępniać informację o obszarach przyrodniczo cennych w regionie i kraju, udostępniać informację o zasobach muzealnictwa przyrodniczego. Muzeum rozwija świadomość przyrodniczą oraz ekologiczną wśród lokalnej społeczności. Realizacja projektu ułatwiła dostęp poprzez Internet do atrakcyjnych krajowych zbiorów muzealnych.
 

Po zakończeniu realizacji projektu  liczba osób korzystających z nowej lokalnej bazy kulturalnej i turystycznej wyniosła 70 605, co stanowi w 100% osiągnięcie wskaźnika rezultatu projektu. W wyniku zakończenia inwestycji i rozpoczęcia działalności badawczo- edukacyjnej Muzeum rozwija świadomość przyrodniczą oraz ekologiczną wśród społeczności lokalnej. Szczególnie istotna ze względów edukacji ekologicznej jest współpraca z placówkami szkolno-oświatowymi. Muzeum pozyskało nowych zwiedzających, co przyczynia się do aktywizacji zdegradowanego obszaru Radomia. Wraz z rozwojem sfery kulturowej miasta powinien nastąpić wzrost jego atrakcyjności turystycznej, co oddziaływać będzie pozytywnie na rozwój gospodarczy rewitalizowanej części Radomia. Realizacja projektu przyczyniła się do wzrostu roli kultury jako czynnika stymulującego rozwój społeczno-gospodarczy regionu. Prowadzona działalność edukacyjna skutkuje umacnianiem tożsamości kulturowej społeczeństwa lokalnego, kreując w świadomości zbiorowej niepodważalną rolę dziedzictwa przyrodniczego jako nierozerwalnego elementu spuścizny kulturowej kraju.